Ή στραβός είναι ο γιαλός... ή στραβά κάνουμε έρευνα

Ενδιαφέρον άρθρο από τους New York Times (τσέκαρέ το εδώ). Σύμφωνα με αυτό, αναγνώστα μου, το έχουν συνήθειο στο Αμέρικα να κάνουν έρευνα και να γενικεύουν τα αποτελέσματα για το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού.

Αυτό, βέβαια, δε θα ήταν καθόλου πρόβλημα αν δεν υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια που αφορά την επιλογή του δείγματος του πληθυσμού που μελετάται. Είναι άστοχο, αν όχι επικίνδυνο, να γενικεύεις συμπεράσματα που προκύπτουν από ένα μικρό κομμάτι πληθυσμού με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο σύνολο της οικουμένης. Δε γίνεται να βγάζεις συμπεράσματα για τον ψυχισμό του Μετσοβίτη τσομπάνου ας πούμε, κρίνοντας από τις παρατηρήσεις που έκανες μελετώντας Τεξανούς γελαδάρηδες.

Σιγά τα ωά, θα μου πεις. Πες και κάτι που δεν ξέρουμε. Και εγώ στην αρχή αυτό είπα. Μετά από λίγη σκέψη όμως προκύπτουν ερωτήματα:

• Είναι όντως τόσο γνωστό; Αν είναι γιατί οι Times το ανακάλυψαν τώρα; Και γιατί μόνο οι Times και κανείς άλλος;
• Μήπως το φαινόμενο έχει πολύ μεγαλύτερη έκταση;
• Μήπως συνολικά η επιστημονική κοινότητα δουλεύει με στερεότυπα και επικίνδυνες γενικεύσεις;
• Πόσο τα διάφορα συμπεράσματα της μελέτης είναι πραγματικά, χωρίς σφάλματα που οφείλονται σε παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής; Σημειώνω ότι τέτοια σφάλματα δεν αποφεύγονται με κανέναν ειδικό τρόπο ανάλυσης/στησίματος της μελέτης (π.χ. RCT για τους γνωρίζοντες).
• Πόσο εύκολο είναι να εντοπίσουμε αυτά τα σφάλματα, αποφεύγοντας έτσι λάθη κατά την άσκηση της επαγγελματικής μας ιδιότητας, από όποιο μετερίζι και αν υπηρετούμε;

Από την άλλη αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει και άλλη πλευρά που δεν τη βλέπω. Αν κάποιος έχει κάτι να καταθέσει, I am all ears.

Υ.Γ. Τέτοιες γενικεύσεις φαίνεται ότι κάνει και ο πρωθυπουργός. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς με αφορμή την προσφορά του μισθού ενός γαλαντόμου μεροκαματιάρη καταλήξαμε στο ξετίναγμα των εισοδημάτων όλων των μικρομεσαίων στρωμάτων.