Ιδού λοιπόν το σκηνικό... Βρίσκομαι καθοδόν για το σπίτι και έχω ψιλοκουβεντούλα με τον ανιψιό μου για τους μήνες, τις εποχές κλπ. Ειρήσθω εν παρόδω, ο πιτσιρικάς είναι ένας διάβολος μαύρος ετών 6, που δεν τον πιάνεις πουθενά, όπως άλλωστε και τα περισσότερα κούτσικα της σήμερον.
Στην πορεία, που λες, της κουβέντας, συνειδητοποιώ ότι ο πιτσιρικάς έχει μπλέξει τα μπούτια του με τους μήνες και τις εποχές και πόσα είναι το καθένα. Μου βγήκε, λοιπόν, και εμένα το πατρικό μου και πάω να τον διδάξω. Πριν πω τίποτα όμως, που θα τον φέρει σε δύσκολη θέση τον πιτσιρικά, ρωτάω επιφυλακτικά:
-Δε μου λες πουλάκι μου, ξέρεις να κάνεις πράξεις;
Ο μικρός με κοιτάει με βλέμμα όλο πονηριά:
-Αμέ! Καλές ή κακές;
Κόκκαλο ο θείος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστι αμαρτία: